نویسنده در این اثر در صدد عرضهٔ نگاهی کلان و نظام‌مند به حکمت متعالیه بر آمده است. برای دست‌یابی به چنین نگاهی، روش مختصاتی را برگزیده‌ است و به پنج مختصهٔ اصلی حکمت متعالیه دست یافته‌ است: فلسفی بودن؛ وجودی بودن؛ روش اشراقی؛ هضم آموزه‌های اسلامی در حکمت و هضم آموزه‌های عرفان نظری در حکمت.